فایل ورد اثر ژل تتراسيکلين موضعي به همراه درمان غيرجراحي پريودنتال بر روي HbA1c و Lipid profile بيماران ديابتي نوع 2: مطالعه باليني- بيو شيميايي

لینک دانلود

 فایل ورد اثر ژل تتراسيکلين موضعي به همراه درمان غيرجراحي پريودنتال بر روي HbA1c و Lipid profile بيماران ديابتي نوع 2: مطالعه باليني- بيو شيميايي دارای 12 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد فایل ورد اثر ژل تتراسيکلين موضعي به همراه درمان غيرجراحي پريودنتال بر روي HbA1c و Lipid profile بيماران ديابتي نوع 2: مطالعه باليني- بيو شيميايي  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ريختگي احتمالي در متون زير ،دليل ان کپي کردن اين مطالب از داخل فایل ورد مي باشد و در فايل اصلي فایل ورد اثر ژل تتراسيکلين موضعي به همراه درمان غيرجراحي پريودنتال بر روي HbA1c و Lipid profile بيماران ديابتي نوع 2: مطالعه باليني- بيو شيميايي،به هيچ وجه بهم ريختگي وجود ندارد

بخشی از متن فایل ورد اثر ژل تتراسيکلين موضعي به همراه درمان غيرجراحي پريودنتال بر روي HbA1c و Lipid profile بيماران ديابتي نوع 2: مطالعه باليني- بيو شيميايي :




نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دانشگاه علوم پزشکي و خدمات بهداشتي درماني شهيد صدوقي يزد

تعداد صفحات :12

مقدمه: هدف مطالعه حاضر، تعیین اثر تجویز ژل تتراسایکلین موضعی به همراه درمان غیرجراحی پریودنتال بر روی سطح HbA1c و Lipid profile در بیماران دیابتی نوع 2 می باشد.روش بررسی: 30 بیمار مبتلا به دیابت ملیتوس نوع 2 به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. یک گروه جرم گیری و تسطیح سطح ریشه و گروه دیگر جرم گیری و تسطیح سطح ریشه به همراه ژل تتراسیکلین موضعی دریافت کردند. فاکتورهای بالینی شامل ایندکس لثه ای (GI)، ایندکس پلاک (PI)، عمق پاکت پریودنتال (PDD) و فاکتورهای بیوشیمیایی شامل HbA1c و Lipid profile در ابتدای مطالعه و 3 ماه بعد در این بیماران ارزیابی شد.نتایج: در مقایسه فاکتورهای بالینی بین دوگروه مطالعه، عمق پاکت پریودنتال به صورت معنی دار در گروه دریافت کننده ژل تتراسیکلین کاهش یافت. در بین فاکتورهای بیوشیمیایی هم میزان تری گلیسرید (TG) در گروه دریافت کننده ژل به صورت معنی دار کاهش یافت. تفاوت سایر فاکتورهای بالینی و بیوشیمیایی بین دو گروه معنی دار نبود.نتیجه گیری: در هر دو گروه بعد از انجام درمان بهبود فاکتورهای بالینی و بیوشیمیایی دیده شد. با این وجود به نظر می رسد تجویز ژل تتراسیکلین موضعی به همراه درمان غیرجراحی پریودنتال در بهبود برخی فاکتورهای بالینی و بیوشیمیایی شامل PPD و TG، موثر بوده است، اگر چه سایر فاکتورها بر درمان غیرجراحی پریودنتال به تنهایی برتری نداشت.
كلید واژه: پریودنتیت مزمن، ژل تتراسیکلین موضعی، دیابت نوع 2

توضیحات بیشتر